Sandro Botticelli: Sandro Botticelli’nin tabloları

Sandro Boticelli

Sandro Botticelli olarak bilinen Alessandro di Mariano Filipepi, Floransa kültürünün öncülerinden ve sanatçılarından biriydi. Lorenzo de’ Medici’nin (sanatın en ateşli destekçisi olan Floransa Cumhuriyeti’nin hükümdarı) fikir ve imgelerini ve doğmakta olan Rönesans ruhunu dönüştürme konusunda eşsiz bir yeteneği vardı.

Sandro Botticelli, 17 Mayıs 1510’da 64-65 yaşında öldü.

Botticelli’nin çalışmalarının başlangıcı

Sandro Botticelli, Floransa’da yeni bir sanatsal ifadenin geliştiği bir zamanda doğdu. 15. yüzyılda, Floransa resmi en önemli başarısını üretti: resimsel bir natüralizm.

Meryem Ana resmini çizen ünlü İtalyan ressam Sandro Botticelli’nin Rönesans sanatçısı Sandro Botticelli’nin tablolarından biri, Kasım ayında Christie’s müzayedesinde satılacak.

İlgili Makaleler: Caravaggio; Sanat dünyasını şaşırtan tutkulu tablo

Bir kuyumcu atölyesinde deneyim kazanmış ve bu tutkusu onu resimlerinde de görülebilen en küçük ayrıntılara dikkat etmeye yöneltmiştir.

Sandro Botticelli, Floransa’da iki önemli atölyede eğitim gördü

İlk olarak, Filippo Lippi’den eğitim alarak üç yıl geçirdi. Bu dönemde, Çocuklu Madonna (1467) gibi birkaç Madonna dizisi yarattı. Bu eserlerde LIPI üslubu ile benzerlik göze çarpmaktadır.

Ardından Sandro Botticelli, sanatsal ifadesini geliştirmeyi ve ilerletmeyi başardığı Andrea del Verrochio ile çalışmaya başladı.

1470’lerde bağımsız bir profesör olarak çalışmaya başladı. Bir resim atölyesi açtı ve orada öğrencilerine ders vermeye başladı.

Iqbal Botticelli ve ileri sıçrayın

Aynı zamanda Sandro Botticelli’nin de sahibi olan Vespucci ailesi tarafından Medici sarayına görevlendirildi. Lorenzo de’ Medici tarafından yaratılan Neoplatonik Akademi’nin fikirlerini önerdi.

Akademi, Rönesans felsefesinin tanımlanmasında, klasik dönem yazarlarının, Yunan mitolojisinin yeniden keşfedilmesinde ve insanın evrenin merkezine yerleştirilmesinde kilit rol oynadı. O zamandan beri Sandro Botticelli, Lorenzo Domdici’nin favori sanatçısı oldu.

İlgili Makaleler: Hans Holbein’in elçiler tablosundaki gizli kafatası

1481’de bu resim dehası, Ghirlandaio ve Perugino gibi büyük Floransalı ressamlarla birlikte Roma’daki Sistine Şapeli’nde Musa ve İsa’nın hikayelerinin fresklerinin projesini gerçekleştirmek üzere görevlendirildi.

Botticelli, bir çanta dolusu deneyim ve şöhretle Floransa’ya döndü.

1482’de artık oldukça ünlü olan Sandro Botticelli, Floransa’ya döndü ve Bahar (1482-1478) (orijinal adı Primavera) ve Venüs’ün Doğuşu gibi bir dizi büyük tabloyu tamamlamaya başladı. daha önce yarım bıraktığı ünlü şaheserler.

Karmaşık alegorilerle, bu mitolojik resimler, Lorenzo’yu ihtişamla çevreleyen Neoplatonik kültürü ima ediyor. Sandro Botticelli, kuzeni Lorenzo di Pierfrancesco’yu The Divine Comedy için 93 resimlik bir dizi yaratması için görevlendirdi.

Botticelli’nin olgunluğu ve zamanının ötesindeki gelişimi

15. yüzyılın seksenlerinin sonlarından itibaren Sandro Botticelli, mitolojik konuları tamamen terk etti ve giderek daha duygusal ve dramatik hale gelen sunaklar ve oda resimleri gibi adanmışlık sanatını göstermeyi tercih etti.

Yüzyılın sonunda sanatçı, Medici ailesinin düşüşü kadar Fra Girolamo Savonarola’nın vaazlarından da etkilendi.

Botticelli, 15. yüzyılın başında en pahalı Floransalı ressamlar arasındaydı.

İlgili Makaleler: Titian: Rönesans’ın son büyük ressamı

Mistik yaratımı Mystical Nativity (c.1501), kutsal kitapların vaazlarında tasvir edilen kıyamet görüntülerini basit ve büyüleyici, zamansız ve mistik bir üslupla çağrıştırıyor. Ancak müşterileri bu tarzı beğenmedi ve anlamadı.

Botticelli, fantazi ve sanatı birleştiren, eserlerini zaman ve mekanın ötesine uçurabilen ve sıra dışı eserler ortaya çıkarabilen sanatçılardan biridir. Çok özgün ve eşsiz eserler.

Sandro Botticelli’nin hayatının son dönemi

Rönesans döneminin en büyük ressamlarından biri olarak kabul edilse de ünü, ölümünden sonra yüzyıllarca bile tarih perdesinin ardında saklı kaldı.

Hayatının son yıllarında Sandro Botticelli’nin popülaritesi azaldı. Ve hayatının son on yılı belirsizliğini koruyor. Ve nihayet, 1510’da, bu büyük dahi, tek başına, meteliksiz ve neredeyse unutulmuş olarak öldü…

Edgar Wind, bu tablodaki üç Güzel’i sadece iffet, güzellik ve zevkin sembolü olarak yorumlamakla kalmıyor, aynı zamanda bu üç tanrıçanın el ele tutuşmuş sakin ve istikrarlı halini ve panelin sağ tarafındaki diğer üçlü grupla ( birbiriyle daha az koordineli olan), başka çıkarımlar yapar…

İlgili Makaleler: Raphael: Rönesans sanatçısı Raphael’in 10 eseri

Andrew Botticelli, gerçek adı Alessandro di Mariano Filippi (d. 1445, Floransa [İtalya] – ö. 17 Mayıs 1510, Floransa), Floransa Rönesansı’nın en büyük ressamlarından biriydi. Venüs ve Primavera’dan doğuşunun modern izleyiciler için Rönesans ruhunu somutlaştırdığı söyleniyor.

Sandro Botticelli neden bu kadar ünlü?

Sandro Botticelli, Floransa Rönesansı’nın en büyük ressamlarından biriydi. Venüs’ün Doğuşu (yaklaşık 1485) ve Primavera’nın (yaklaşık 1480; bahar) uzun, görünüşte ağırlıksız figürleri ve nispeten düz alanları diğer Rönesans natüralizminden sapmasına rağmen, modern izleyiciler için Rönesans ruhunu somutlaştırdığı söylenir.

Sandro Botticelli’nin ailesi nasıldı?

Sandro Botticelli, Alessandro di Mariano Filippi olarak tabakçı bir babanın çocuğu olarak dünyaya geldi.Sandro hiç evlenmedi ve hayatı boyunca ailesiyle birlikte yaşadı.

Sandro Botticelli nasıl çalıştı?

Eğitimini tamamladıktan sonra Sandro Botticelli’nin babası onu çırak olması için bir kuyumcuya gönderdi. Ancak Sandro resim yapmayı sevdiği için babası onu Floransa’nın önde gelen ustalarından Filippo Lippi’nin himayesine verdi. 1470’de Botticelli, Floransa’da kendi atölyesiyle bağımsız bir usta olarak kuruldu.

İlgili Makaleler: Michelangelo: biyografi, sanatsal şaheserler: Pietà, Sistine Şapeli

İtalyan ressam Sandro Botticelli, erken Rönesans’ın en büyük sanatçılarından biridir. Filippo Lippi ve Andrea del Verrocchio’nun atölyelerinde eğitim aldıktan sonra Botticelli, perspektif ve gençleştirme tekniklerinde ustaydı. Ayrıca keskin bir mimari tasarım ve anatomi anlayışına sahipti. Bu yazıda, bu Floransalı çocuğun en iyi 10 gezisini inceliyoruz.

Venüs’ün Doğuşu

Botticelli’nin en ünlü eseri bir Hristiyan hikayesini anlatmıyor. Bunun yerine, klasik bir mitin resmidir – Venüs’ün doğuşu. Rönesans döneminde, bunun gibi klasik peri masalları eğitimli sınıflar arasında popüler hale geldi. Floransa’nın varlıklı Medici ailesinin bir üyesi tarafından yaptırılan bu çalışma, Venüs’ün uçan rüzgar tanrıları tarafından kıyıya yönlendirilen bir kabuk üzerinde denizden çıktığını gösteriyor. Botticelli, tanrıçanın hareketini ve doğumunun öyküsünü ustaca tasvir ediyor, bu da dünyadaki güzelliğin doğuşunu simgeliyor. Bugün “Venüs’ün Doğuşu” Floransa’daki ünlü Uffizi Galerisi’nde saklanmaktadır.

La Primavera

Ayrıca Floransa’daki Uffizi Galerisi’nde, Botticelli’nin 1482 civarında (“Venüs’ün Doğuşu”ndan yaklaşık dört yıl önce) tamamladığı bir tablo olan “Baharın Alegorisi” olarak da bilinen “La Primavera” bulunmaktadır. Çalışma, kompozisyonun merkezinde duran Venüs de dahil olmak üzere bir bahçede bir grup mitolojik figürü gösteriyor. Bahçenin yeşilliği, ilkbaharda meydana gelen büyümenin bir metaforudur. Aslında, natüralist sahne o kadar ayrıntılı ki, yüzlerce çiçek ve bitki türü var.

magi’nin hayranlığı

Botticelli’nin 1475 veya 1476’dan Magi’ye Tapınması, İncil’deki en önemli sahnelerden birini tasvir ediyor. Bu üç bilge, kutsal ailenin (Mesih, Meryem ve Yusuf) önünde diz çöker ve onlara hediyeler verir. Resim, dini temanın yanı sıra, Medici ailesinin şehri yöneten ilk hanedanı olan Cosimo de’ Medici de dahil olmak üzere Floransa toplumunun önde gelen isimlerini tasvir ediyor. Mary’nin önünde diz çökmüş cüppeli bir Magi olarak gösterilir. Sağda ve en sağda, Botticelli’nin sözde otoportresi var – doğrudan tablonun izleyicisine bakan sarışın bir adam.

İlgili Makaleler: Albrecht Dürer; Rönesans ressamı ve sanat teorisyeni

Cehennem diyagramı

Botticelli’nin ‘Cehennem Diyagramı’, Dante’nin Cehenneminin şimdiye kadar yaratılmış en güçlü tasvirlerinden biridir. Botticelli’nin kafasında bir kalem ve fırçayla yaptığı çalışması, şairler Virgil ve Dante’nin inişini “acının asi düzlüğü” denen şeyle tasvir ediyor. Dante, cehennemi dünyanın merkezine giden bir uçurum olarak tasavvur etti. Her biri farklı bir günah kategorisini temsil eden dokuz cehennem halkası tasavvur etti. ‘Cehennemin Diyagramı’, Dante’nin anlatısını görüntülerle hayata geçiren, yalnızca 32,5 x 47,5 cm boyutlarında inanılmaz derecede karmaşık bir tablodur. Grafiği daha ayrıntılı keşfetmek için bu etkileşimli haritaya göz atın.

Bir güç alegorisi

Botticelli’nin kaydedilen ilk eseri The Allegory of Fortitude, aslında Floransa’daki Piazza della Signoria’nın mahkeme salonundaki mama sandalyelerinin arkalıklarını süslemeyi amaçlayan yedi panellik bir dizinin parçasıydı. Her panel yedi erdemden birini tasvir ediyor – inanç, umut ve hayırseverliğin üç Hıristiyan değeri ile ölçülülük, sağduyu, adalet ve gücün dört seküler değeri. Bu, genç sanatçının yeteneğini göstermesi için ilk fırsattı, çünkü eserler yüksek oranda duyurulmuştu ve genel halk tarafından erişilebilirdi. 25 yaşındaki Botticelli, Fortitude ile fırsatını açıkça değerlendirdi ve diğer birçok yüksek profilli komisyonu tamamlamaya devam etti.

İlgili Makaleler: Grunwald’ın opera ve senfonideki rolü ve eserlerinin incelenmesi

Mars ve Venüs

Aşk savaşı fetheder – Botticelli’nin “Mars ve Venüs” tablosunun ardındaki mesaj budur. Savaş tanrısı Mars uyuyor ve silahsızken, aşk tanrıçası Venüs uyanık ve tetikte. Botticelli, büyük olasılıkla, 2. yüzyıl Yunan yazarı Lucian’ın tanımladığı gibi, Büyük İskender’in Roxana ile evliliğini tasvir eden kayıp bir klasik tablodan etkilenmiştir. O resimde Aşk Tanrısı, tıpkı Botticelli’nin eserlerinde Mars’ın mızrağını çalan satirler gibi, İskender’in zırhı ve mızrağıyla oynuyor. Sahne ıssız bir ormanda geçiyor ve çok dar bir perspektife sahip.

Muhteşem Madonna

Botticelli, “Muhteşem Madonna” yı bir tando veya daire olarak resmetti. İçinde Meryem Ana, kitabın sağ sayfasında bir Hıristiyan ilahisi olan Magnificat’ın açılışını yazıyor. Soldaki sayfa, Benedictus adlı başka bir ilahinin parçasıdır. Yılanın tacı ve ilahi ışınlar gibi eserin birçok yönünü detaylandırmak için altın rengi yoğun bir şekilde kullanıldı. Figürlerin saç rengini geliştirmek için bile kullanıldı. Sonuç olarak, muhtemelen Botticelli tarafından yaratılan en pahalı tandodur.

İlgili Makaleler: Leonardo da Vinci hakkında ne biliyorsunuz?

İdeal bir bayan portresi

Botticelli’nin portresinin genellikle Floransa’nın en güzeli olarak bilinen genç bir soylu kadın olan Simonta Vespucci’nin bir tasviri olduğuna inanılır. Vespucci 16 yaşında evlendi ve sadece birkaç yıl sonra 23 yaşında öldü. Ancak zamanın birçok sanatçısına ilham verdi – Botticelli bir istisna değildi. Bazıları, Botticelli’nin en ünlü eserleri olan “La Primavera” ve “Venüs’ün Doğuşu”nda Venüs’e model olarak hizmet ettiğine inanıyor. Burada genç Simonetta, kurdeleler, boncuklar ve tüyler içeren karmaşık bir başörtüsüyle bir tanrıça olarak mitolojileştirilir.

Musa’nın testleri

Papa Sixtus IV, Sistine Şapeli’nin inşaatını bitirdiğinde, süslemeleri için dönemin en iyi sanatçılarını çağırmaya karar verdi. Böyle bir sanatçı, 1481 ile 1482 yılları arasında The Trials of Moses üzerinde çalışmak için Roma’ya giden Botticelli idi. Duvar resmi, şapelin güney duvarında yer alır ve genç Musa’nın hayatından yedi bölüm gösterir. Botticelli bunu büyük bir ustalıkla sahneleri çapraz dört figür sırası kullanarak ayırarak yapıyor. Her sahnede Musa, sarı pelerini ve yeşil pelerininden kolayca tanınır.

İlgili Makaleler: Hieronymus Bosch: Resmin dünyevi zevkler bahçesinin üç boyutlu deşifresi

Yaşlı Cosimo madalyası olan bir adamın portresi

“Yaşlı Cosimo Madalyasına Sahip Bir Adamın Portresi” erken Rönesans’ın en sıra dışı portrelerinden biridir. Kimliği uzun zamandır bir sır olan bir adam doğrudan gözlemciye bakar. Bu, genellikle profilden olan zamanın Floransalı portreleri için yaygın bir format değildi. Aynı zamanda, öznenin elini resmin bir parçası olarak içeren ilk İtalyan portrelerinden biridir. Bu çalışmanın bir başka benzersiz yönü de, Botticelli’nin madalyayı tabloya yaldızlı bir sıva olarak yerleştirmesidir.